Ana SayfaEkoloji‘Heykel Tarlası’: Bodrum’da paradan uzak, sanata ve yaşama yakın bir ‘kabile’

‘Heykel Tarlası’: Bodrum’da paradan uzak, sanata ve yaşama yakın bir ‘kabile’

HABER MERKEZİ – Heykeltıraş Cuma Altuntaş, Bodrum’da 30 yılı aşkın zamandır çamura hayat veriyor. 5 dönüm arazi üzerinde kurduğu atölyesinde şehirden ve paradan uzak bir hayat kuran sanatçı, yaklaşık 3 bin heykeli, 11 kedisi ve 1 köpeği ile kendisine bir ‘kabile’ oluşturduğunu söylüyor.


Haber: GÖKHAN ÖNER


Sivas’ın Kocaoğlu Köyü’nde dünyaya gelen Cuma Altuntaş, 7 yaşında gördüğü rüyadan etkilenerek çamurdan heykel yapmaya başlamış.

Altuntaş, Muğla’nın Bodrum ilçesine bağlı Gündoğan semtinde 2005 yılında 5 dönüm arazi üzerinde kurduğu komün Heykel Atölyesinde bu sanatını devam ettiriyor.

Çocukluk yıllarında şeker pancarı ve çamurdan heykel yapmaya başlayan Altuntaş, şuan ise doğaya müdahale etmeden ağaç parçaları, mermer, taş, çamur ve metalden heykeller yapıyor.

Şehir yaşamına tepki amaçlı Heykel Tarlası’nda 5 metre karelik bir kulübede yaşayan Altuntaş, burada 11 kedisi, bir köpeği ve yaklaşık olarak yaptığı 3 bin heykel ile birlikte yaşıyor.

Şamanizm dininin hakim olduğu Heykel Tarlası’nda, Altuntaş ve gönüllülerin inşa ettiği bir Şaman Çadırı bulunuyor.

Bütün insanların içerisinde hayvani bir ruhun olduğuna inanan Altuntaş, heykellerin de sadece hayvan ve insan figürlerine yer veriyor.

Komün bir ‘heykel tarlası’

Altuntaş’ın kurduğu Heykel Tarlası’na ise dünyanın dört bir yanından sanatseverler gelerek şiirden edebiyata, resimden heykele sanatını var ediyor. Gelen gönüllüler, Heykel Tarlası üzerinde inşa edilen yaklaşık 3 bin heykelin arasında uyuyor.

Hem sanatsal anlamda hem de yaşamsal olarak Heykel Tarlasında komün bir anlayışın hakim olduğunu dile getiren Altuntaş, şunları anlatıyor:

Hiçbir şeyi olmayan insanlarda gelip burada yaşayabilir. Parasının olmasına gerek yok. Burada bahçe bostan işlerinde çalışarak da yaşayabilir. Bostanımızda yerel tohumlar ve organik bir şekilde ürettiğimiz sebze ve meyveleri gelen ziyaretçilerimizle birlikte yiyerek yaşayabiliriz.

‘Hedefim paranın olmadığı bir yaşam’

Altuntaş, Heykel Tarlası’nda din, dil ve cinsiyet eğilimi ayrımının olmadığını belirtiyor ve herkesin buraya gelebileceğini ifade ediyor.

Sanatçı, paraya karşı olduğunu, hedefinin parasız bir yaşam olduğunu ve bunun mümkün olduğunu söylüyor.

Heykel Tarlası’nda şehirlerin albenili yaşamına yer yok ve adeta bir yalınlık, mütevazılık hakim.

Altuntaş da burada toplumun sefalet içerisinde yaşadığından kaynaklı ekonomik açıdan lüks keyfiyetçi bir yaşamın asla olamayacağını vurgu yapıyor:

İlk geldiğim yıllarda ziyaretçilerim tabak getirdiler şok oldum. Onları alıp çöpe attım, çünkü benim tabağa ihtiyacım yok olmadan da yaşayabilirim. Ekonomik acıdan benim lüks bir şeyim olamaz. Örneğin 2 çaydanlığım olamaz. Çay kaşığım olmasa da olur. Bir dal parçasıyla çayımı karıştırabiliyorum. O beni mutlu ediyor.

‘En iyi öğretmenim doğa oldu’

Rüyasında gördüğü değişik yüzleri ve hayvani ruhları heykellerine işlediğinin altını çizen Altuntaş, şöyle devam ediyor:

7 yaşımda sefaleti anlatan rüyamı gördüğümden sonra toplum içerisinde artık nefes almadım. Köyümüzün dışında dedemden kalma bir damda 7 yaşında yalnız yaşamaya başladım. O günden beri hep doğadayım ve kendi iç dünyamı dinleyerek yaşamayı tercih ettim. İlkokulda okurken beni okutan öğretmenin, öğretmen olmadığına inandım. Keşke o zaman imkanı olsaydı ben 7 yaşında öğretmenime bir şey aktara bilseydim. Ben hep kendi kendimi yetiştirmeye başladım. Şuan hiçbir sanat eğitimi almadan her türlü heykeli yapabiliyorum. Kendi eğitimime kendim devam ediyorum. Okullar çok yetersiz. Doğadan her şeyi öğrenebilirsiniz. Benim en iyi öğretmenim doğa oldu.

‘Çocuk doğurmuş gibi mutlu oluyorum’

Bir ağaca ya da taşa baktığında onların ruhunu gördüğünü, o ruha göre ağacı ve taşı şekillendirdiğini aktaran Altuntaş, şunları anlatıyor:

Oraya saklanmış ve gizlenmiş ruhun sadece kabasını alıyorum. O kendiliğinden ortaya çıkıyor. Üretirken mutlu oluyorum. Her gün en az bir heykel yapıyorum ve heykel yaptığımda yeni bir çocuk doğurmuş gibi mutlu oluyorum. Ben kendi çocuklarımı bu Heykel Tarlasından doğurdum ve onların içinde mutluyum. Burada biz bir kabile olduk.

Yaptığı heykelleri satma taraftarı olmadığını dile getiren Altuntaş, bazen sadece yaşamsal ihtiyaçlarını karşılamak amacıyla heykel sattığını aktarıyor.

Her heykelin ayrı ayrı bir hikâyesi olduğunu ifade eden Altuntaş, bisiklet üzerine yaptığı insan ve hayvan figürlerinin ise sistemden kaçıp kurtulmak isteyen insanları anlatmaya çalıştığına dikkat çekiyor.

‘Sanattan korkuyorlar’

Türkiye’de şuan var olan zihniyetin sanattan korktuğunu, diğer taraftan da bir katliam yaptığını dile getiren Altuntaş, şunları söylüyor:

Piyano çalan insanlar tutuklanıyor. Cinsel tacizciler, gaspçılar özgür ve serbest kalıyor. Bu toplumda bunu sineye çekiyor. Ben bugün heykellerimi yüksek bir meblağ satsam AKP benim sanatımı da çok severdi. Çünkü benden yüksek bir vergi alırdı. Ama ben iyi bir vergi veremiyorsam AKP karanlık bakar. Çünkü cebine girecek bir şey yok.

İnsanlar egoyla yaşadığı için sanata önem verilmiyor. Egolarını şişirtmek için beton binalar yaptılar. Bu betonların hiçbir faydasını göremeyecekler çünkü kendilerine birer mezar yaptılar. İnsanların insanlara anlatacağı hiçbir gerçek hikayesi artık kalmadı. Bundan dolayı sisteme tepkiliyim. İnsan kendini bu sistem yaşamından doğaya geri dönüş ile kurtarabilir. Bende öyle yaptım şuan doğaya baktığımda huzur buluyorum.


Kaynak: dihaber


PAYLAŞ:
    WhatsApp'da Paylaş!   Telegram'da Paylaş!     Yazdır   E-Posta Gönder

Önceki Haber
Gökçek 'photoshop'lamıştı: Tuğla ile 'Hayır' yazan inşaat işçisi konuştu
Sonraki Haber
Ece Temelkuran: Türkiye'de insan kumaşı değiştirildi