‘Zulüm bizdense ben bizden değilim’: Rachel Corrie 14 yıl önce aramızdan ayrıldı

HABER MERKEZİ – Bugün, Amerikalı barış aktivisti Rachel Corrie’nin Filistin’in Refah bölgesinde İsrail ordusunca öldürülmesinin 14’üncü yıldönümü. Rachel’dan geriye kalan ise onun direnişi ve hafızalara kazınan şu sözü: “Zulüm bizdense ben bizden değilim.”

Rachel Corrie, 16 Mart 2003 yılında, Uluslararası Dayanışma Hareketi’ne (ISM) katılarak gönüllü barış aktivisti olarak gittiği Gazze Şeridi’ndeki Refah bölgesinde, ‘bölgeyi temizleme operasyonu’ adı altında Filistinlilerin evlerini yıkmaya gelen İsrail ordusuna ait buldozerlerden biri tarafından ezilerek öldürüldü.

Öldürüldüğünde 23 yaşındaydı. 2 ayı aşkın bir süredir Gazze’de bulunuyordu.

Bölgedeki evleri korumaya gitmeden önce, ISM tarafından verilen “şiddeti şiddetsiz yöntemlerle önleme” konusunda eğitim almıştı Rachel Corrie.

Kendisi gibi orada bulunan, dünyanın dört bir yanından gelmiş gönüllüler ile birlikte yaptıkları şuydu: Gazze’de, her gün şiddete ve korkuya kıstırılmış bir hayata mahkûm edilmiş bir Filistinli gibi yaşamak. Başka ülkelerden gelen aktivistler olarak, evleri korumak, uluslar arası medyanın ilgisini buraya çekmek, canlı kalkan olmak.

Ölüme karşı yaşamın sesini yükseltmeye çabalayan bu dayanışma hareketi; dünyanın neresinde yaşanırsa yaşansın zulme karşı insani bir refleks olarak sorumluluk almaya ve “insan sesi”ni yükselterek baş kaldırmaya karar vermiş gönüllülerden oluşuyordu.

Rachel’ın öldürülmesi, resmi İsrail kayıtlarına, hiçbir kasıt olmayan basit bir kaza olarak geçti ve bu ölümden sorumlu olan askerlerin hiçbiri ceza almadı.

Rachel’ın ailesinin, Tel Aviv’deki hastanede yapılacak otopsiye Amerikan Büyükelçiliği’nden bir gözlemcinin katılması talebi, ABD hükümeti tarafından reddedildi.

Otopsi raporu, buldozeri kullanan askerin tamamen görüş alanı dışında olması sebebiyle hiçbir kasıt olmadan, sadece kaza eseri bir toprak yığının altında kalarak öldüğünü yazdı Rachel’ın. Olaya çok yakın mesafeden şahit olan görgü tanıklarına göre ise bu kesinlikle imkansızdı.

2005 yılında Rachel’ın ailesi, İsrail devletine karşı 1 dolarlık sembolik bir dava açtıysa da İsrail mahkemesi davayı reddetti ve askeri soruşturmayı onayarak İsrail hükümetinin Corrie’nin ölümünden sorumlu olmadığına hükmetti.

‘Bu durmalı’

İsrailli bir insan hakları örgütü olan B’Tselem’e göre Refah’ta 2000-2004 yılları arasında yaklaşık olarak bin 700 ev yıkıldı ve 17 bin kişi evsiz kaldı.

“Bu durmalı” diye yazıyordu Rachel Corrie ve şöyle sürdürüyordu satırlarını:

Bu durmalı. Hepimizin her şeyi bir kenara bırakıp hayatlarımızı bunu durdurmaya adamamızın iyi fikir olduğunu düşünüyorum. Dünyaya geldiğimde istediğim şey bu değildi, asla. Ben hiçbir çaba sarf etmeksizin, müreffeh bir hayat içinde yaşayıp, bir soykırımın parçası olduğumun farkına bile varmadan çıkıp gideceğim bir hayata gelmedim…

Rachel, ölmeden kısa süre önce ise “Acı veriyor dünyanın nasıl korkunç bir yere dönüşmesine göz yumuşumuza tanıklık etmek” diye yazmıştı.

Rachel Corrie, tarihin aktif bir katılımcısı oldu ve öldürülmesi devam eden Filistin özgürlük mücadelesine katkıda bulundu.

Derleme: Gazete Karınca