Burak Özgüner’in ölümü üzerine
Kadın cinayetlerinin, iş cinayetlerinin, siyanürle intihar eden ailelerin hengamesi arasında genç bir insanın ölümü duyulmadı bile. Burak Özgüner sessiz sedasız aramızdan ayrıldı…
Vahşi bir cinayetle veya sitem dolu bir mektup bırakarak kapıyı yüzümüze çarpıp gitseydi kuşkusuz daha çok yer alırdı haberlerde. Oysa Burak’ın ölümü, adli tıp raporu ne olursa olsun, bence hem intihar, hem de faili belli bir cinayettir!
O’nu Barış Bloku’nda birlikte çalıştığımız kısa sürede tanıdım. Savaş karşıtı, dolayısıyla vicdani retçi, hayvan hakları savunucusu bir güzel insan.
Siyasi veya başka türden hırsları olmayan, dolayısıyla hiç “mış gibi” yapmayan, hayvanlara eziyet edilmesi onun da canını yaktığı için, çocukların öldürülmesine dayanamadığı için savaş karşıtı olan, bu yüzden doğru işler üretme peşinde karşılıksız emek harcayan, risk alan, görünür olmaktan çok mutfakta çalışan pırıl pırıl bir yüz olarak hatırlayacağız onu.
Bütün bu özellikler bu ülkede devletin sizi bulup hedef haline getirmesi için yeterli sebep. Devletin kötülüğü, sınır tanımayıp şahsi hesaplara el koyacak kadar düşmanlığa varınca katlanılması zor oluyor elbet.
Devlet muhaliflerine, kendine benzetemediklerine, diz çöktüremediklerine, aykırı gördüklerine, öteki ilan ettiklerine fazla seçenek bırakmıyor. Bazen yüzüne karşı açık açık “dağa çık” dediği de oluyor! Ya da açlığa mahkum ederek, bunalıma sürükleyerek ölmemizi istiyor. Buna kimimizin kalbi kimimizin aklı dayanamıyor veya hepsi bir arada…
Burak bunlardan hiçbiri değildi belki. Ailesi, arkadaşları, dostları vardı ama yetmedi. Gencecik bir yaşta, yaşamı çok da severken, dünyaya hiçbirimiz kadar yük olamamışken, hiç zarar vermemişken ayrıldı aramızdan. Sevenleri onu martı kanatlarından sokak hayvanlarını izlerken düşlemeli…
Vicdani retçi olduğu için cezalar kesen, hesaplarına el koyan, Burak’ı hedef haline getirip vatan kurtaran Devlet şimdi mutlu olmalı!
PAYLAŞ:
Tweet
