Ana SayfaYazarlarElend AydınRojbin Çetin’e…

Rojbin Çetin’e…


Elend Aydın


Kuşlardan mektup var.

Evde yalnızmış kuşlar, av köpekleriyle gelmiş Naziler! Onlar Nazi, onlar av köpeği! Avdan başka bir şey bilmez.

Evde yalnızmış manolyalar, akşam sefaları, sarmaşıklar… Av köpekleriyle dadanmışlar içlerine, çiğneyip paralamışlar manolyaları, akşam sefalarını, sarmaşıkları. Onlar avcı, onlar Gestapo! Onlar manolyadan ne anlar? Nerden bilir onlar, akşam sefalarının incinmiş şarkısını, sarmaşıkların hazanı haber eden hüznünü…

Evde yalnızmış gece; saldırmışlar; postallar, küfürler, köpekler, korkular ve silahlarla. Onlar zavallı, onlar Nazi! Onlar ne anlar geceden, yıldızların saklı kalbinden, Samanyolu’nun el sallayan hatırasından.

Paramparça etmişler geceyi; bacaklarında kurt köpeklerinin diş izleri, kollarında menekşeye dönmüş işkence izleriyle kalakalmış gece. Gecesiz kalmış herkes.

Gecesizlikte köpek havlamalarıyla sıçramış uykulardan tüm asi kadınlar. Gecesiz kalmış her şey. Gecesizlikte üşümüş manolyalar. Akşam sefaları yurtsuz kalmış. Sarmaşıklar yolunu şaşırmış.

“Rojbin” demiş kuşlar, “Rojbin! Sen onkoloji hastasıydın… Bozkurtlar saldırdı sana, şimdi nasılsın? Şimdi nerdesin?”

“Rojbin” demiş kuşlar. “Sen bizim arkadaşımızsın, biz de Feqiyê Teyran’ın, Arin’in… Sen bizim özgürlük aşığı arkadaşımızsın. Biz senin kanatlarınız. Her yerde uçarsın sen, her zamanda sınırsızca süzülür, özgürce kuş olursun; binlerce milyonlarca…”

“Sen benim kız kardeşimsin” demiş dolunay. “Yaralarını gümüş aydınlığımla sardım bile. Bana emanetsin Rojbin. Bakma onlara, aldırma. Tarihin çöplüğündeki Nazilerdir onlar. Aldırma ama acıyabilirsin. Ne mehtap bilir onlar, ne Rojbin, ne direnç, ne gece ve sabah… Göğüs kafeslerinde tıngırdayan bir paslı teneke var onların, gözlerinde ışık değil projektör var. Elleri artık el değil, pençe! Hayatları kudurmuş av köpekleri. Acı onlara Rojbin, yaraların emin ellere emanet, hiç acımayacak. Onlara acı Rojbin, artık acımayacak yaralarınla… Savur saçlarını senin kadar asi rüzgarlarla… Onlar rüzgardan da korkarlar, neşeli saçlarından da. Senin için gökte hep ışıyacağım, ey kardeşim Rojbin” demiş dolunay.

Morarmış direngen bedeni, çiçek çiçek dolunay olmuş.

HDP Yerel Yönetimler Kurulu Üyesi ve TJA aktivisti Rojbin Çetin, 26 Haziran’da Diyarbakır’daki evine yapılan polis baskınında, köpeklerin de kullanıldığı işkenceye maruz kaldı. Çetin, 11 günlük gözaltının ardından tutuklandı.

Gece kendine gelince beşik olmuş Rojbin’e. Yastığına masallar doluşmuş, kalbine Kurdi çocuk şarkıları… “Rojbin” demiş çocuk şarkıları; “Adın Kurdi, kalbin Kurdi; açtığın çiçekler, uçtuğun kelebekler Kurdi. Biz de hep yanındayız. Yalnız gecelerdeki yalnız kadınlara saldıramayacak bir daha kurtlar ve çakallar… Çocuk şarkıları koruyacak geceleri, kadınları, manolyaları, akşam sefalarını ve sarmaşıkları. Sen rahat uyu Rojbin, kurt köpekleri artık sahiplerini paralar.”

Kuşların mektubunu aldı Rojbin, çocuk şarkılarının ve dolunayın da…

Şimdi Rojbin, tüm yalnız gecelerin dolunayı olarak emniyette. Kapısını kıramayacak kimse, gecesini kurt köpeklerine yem edemeyecek.

Şimdi Rojbin, manolyalar, akşam sefaları ve sarmaşıklar içinde özgür bir kadın, özgür bir ülke.

Şimdi Rojbin, hepimizin kalbinde.




Önceki Haber
Nicolas Anelka'nın kariyerine odaklanan belgesel: “Misunderstood”
Sonraki Haber
Pandemi ve büyüsü bozulan dünya