Corona değilim lakin mide krampları ciğerimde. Evet evet, sanırım tam orda. Ne işi var mide ağrısının ciğerde demeyin oluyor/muş. Ve hatta Corona‘nın öyle bir belirtisi var mı onu bile bilmiyorum ya neyse!
Ölenler, kalanlar ve kalmak zorunda kalıp kalışına alışamayanlar. Ki sanırım onlardanım, ya da dilerim onlardanım. Hiçbir yere ait hissetmemek kadar kötü bir şey varsa o da tat ve koku almamak olsa gerek. Yok valla değilim!
Sosyal medyada türden türe, türler var. Kimi “Allahım bu yalnızlıktan kurtar beni” ana fikirli serzenişler ve çok hüzünlü içerikler, ki evet evet ben de yazıyorum, kimi öfke, ki öyle çok ki, nereye olmasın ki bu ülkede, kimi “Lan şu mala bak” modunda ve baktığı “Mallıksa” kendi ülke gerçeği, kimi en dantelinde hava peşinde, ben de biliyorum tabi ki entel yazmam gerektiğini, lakin en enteli ben olayım diye yazıldı o dantel ve fakat tığ tutmayı bile bilmem ben dantel dediysem de. Annem babaannemin gazabından “Tamam tığ tutmuyor ama dersleri iyi” diye kurtardıysa da zamanında, bu okuma aşkım lise sonda sarhoş Cemil’e bağlattı annemi; “Okuyup duruyorsun. Benzetmek gibi olmasın, bir teyze oğlum çok okudu da kafayı sıyırdı.” Neyse öyle işte o kimileri de.
Sıkılıyorum yani sosyal medyaya bakmaya ama bakmayınca da sıkılıyorum. Bakıyorsun bakıyorsun her şey aynı. Sosyal mesafeli taziye, düğün, bilmem ne. He gülüm biz de yaptık ondan, evde bir kayıp 6 hasta verdik ama biz. Yani o işler öyle olmuyor. Ya ama bak en komiği şuydu; “Geç kalmamak için bindiğin araba, hayata geç…” böyle dedi ya Koca adam düşünsene. Gel de gülme! He gülüm biz de bilirdik yar’e şiir döşemesini lakin 8’deki işe 8 buçukta gidince işten olduk!!! Kısmet, demek arabayı kaçırmamak lazım/mış.
“Paranız varsa ve şayet nakitse yatıralım” dümdüz küfretse bu kadar acımazdı canım!!! Milyonlar aç‘ken bu hayatımıza giren illet bir de üstüne para istiyor ya. Yer bulmaksa illa dayın olmasa da hemşerin olmalı en azından piyasasında artık. Düşünüyorum dayısı, halası ve parası olmayanları!!! Hayır o değil de ne çabuk alışıyoruz şu hallere, ona yanıyorum! Lokanta kapalı ama paket servis açık diyor ya adam, “Olur, olur ben şuracıkta, he he çöpün orda yer çöpümü de çöpe atmadan giderim benim ‘Abem'” hallerine. Valla bak, çöpleri toplayan abilere sor “yasak” haftası artmıştır ha. “Yasak”mış… Neyse şimdi kendime eleştirilecek bir konu şey etmiyim. Zaten yeterince melankolik olmakla itham edilen, ki haylice de olan ve olduğu halinden zerrece gocunmayan, üstüne sayfalarca yazı yazan ve yine bunun ötesi için de çabalamayan, ki asıl eleştiri konusu olması gereken bu ruh hali ile ben evet, evet ben fazla uzatmayacağım bu konuyu. Bakayım, valla tam Kürt işi olmuş. Noktası, uzun bir cümle. Bundan biri daha yapıyor ama söylemeyeceğim kim diye.
Aşının ücretsiz olması talebi ret edilmiş. “Aman bu sefer geç emi” bunu diyen bürokrata kopya veren hoca ha! Valla geçti demek ki, yükseldi de yükseldi kasada para bırakmayıp Katar Katar ne varsa satsak da yetmeyip, halkın çocukları yer bulamayıp sokakta ölecek kadar aşıya para yok noktasına getirdi/ler! Sakinim, sakinim valla bak. Corona‘nın sükunet bozucu bir şeysi var zannımca, zira tanıyan bilir, Halis Muhlis onlar kimse artık, öyle bir kadınım!
Velhasıl kızgınım, öfkeliyim, acılıyım ve en çok da herkes kadar, herkes gibi alacaklıyım. Bu sistemden, bu devletten, bu iktidardan. Adalet sağlanmayan her Kürt ölüsünde, yoksulluktan ölen her çocukta, cezasız kalan her kadın kırımında, milletin… Neyse, söven her talancısından, devlet bekası deyip gerçekleri saklayan her bürokratından ve kim ki herhangi bir insanın hakkının yenmesine katkı sağladıysa hepsinden!!! Alacaklıyım, alacaklıyız!!!
