Ne zaman ki ülkede seçim rüzgârları eserse, Kürtler için senaryolar yazılır, çizilir. Bu senaryolar beklendiği gibi olumsuz bir içeriğe sahiptir. Herkes Kürtler hakkında görüş belirtebilir. Sadece Kürtlerin kendisini anlatması yasaktır. Kısa süreli dönemler hariç, otuz yıldır bu gelenek değişmedi. Mesela Kürtlerin ne istediği ırkçı, faşist kişilere sorulur. Kürtlerin seçmen tercihleri ise muhafazakâr, iktidarcı elemanların değerlendirmesine bırakılır. HDP’nin kapatılmasından Kürtlerin son derece memnun(!) kalacağını havuz medyasında günlerce işlerler. Belediyelere kayyum atanmasını ise Kürtlerin ayıp olmasa halayla kutlayacağını belirtirler. Peki, ne oluyor da bir sonraki seçimde, kayyum atanmasını halayla kutlamaya niyetlenenler, neden tekrardan HDP’ye oy veriyor sorusu ise elbette dış mihrakların(!) işine geldiğinden, sorulmaz.
Yeni bir seçim sürecine girdiğimiz bu günlerde hem iktidar hem de muhalefet HDP’yi şeytanlaştırmaya çalışıyor. AKP muhalefete yükleniyor, siz HDP ile görüşüyorsunuz diyor. Sanki görüşmek suçmuş gibi. Diğer tarafta ise İYİ Parti, AKP’nin bu saldırılarına karşı vallahi, billahi öyle bir şey yok yakarışında. Hatta CHP’li Gürsel Tekin’in HDP’ye bakanlık da vermek gerekir (CHP’liler de genel olarak bu söze karşı) sözüne, cevval bir şekilde karşı çıkıp, biz şöyleyiz, böyleyiz havasına girdiler. Oysa altı üstü Türkiye’deki ırkçı onlarca partiden biri olduklarının farkında değiller. Bir tarafın değil, iki tarafın da aynı anda bunu yapmasının temel bir nedeni var.
HDP projesinin daha da güçlenmesini istemiyorlar. Legal alanda siyaset yapan Kürtlerin bölgede kalarak, oraya sıkışmasını istiyorlar. Böyle bir durumda, bunlar zaten Kürtçü, milliyetçi, ırkçı, bölücü gibi söylemlerle, batı kamuoyunda kolayca mahkûm edebileceklerini düşünüyorlar. HDP’nin Türkiye partisi olma ve Türkiye’nin bütün sorunlarına çözüm önerileri sunma arayışı, iktidarın da muhalefetinin de en son isteyeceği şeydir. Çünkü Türkiye’de emekten, özgürlüklerden, çevreden yana bir parti yok. Kadının siyaset sahnesinde bir özne olmasını isteyen bir parti de yok. Alevilerin ve azınlıkların gasp edilmiş haklarını mesele edinen bir parti de bulunmamakta. HDP, bütün bu saydığım özellikleri barındıran bir oluşum. HDP’nin bu yüzden önü açık. İktidar ile muhalefetin önemli bir kesimi bu nedenle HDP’yi şeytanlaştırmaya çalışıyorlar. Hemşerim Sırrı S. Önder’in deyimi ile ‘ellerinden gelse, Kürde ekmek vermeyecekler’. Kürt annesini görmesin diye çok rahat iktidardan feragat edebilecek bir zihin dünyasına sahip Asena Meral’in partisi. Kürt annesini görmesin ama çaktırmadan hepsi gitsin sandığa, bize oy versin gibi bir aymazlığın da içindeler.
İktidar ve muhalefetin ortak saldırıları karşısında HDP’nin de biraz sessiz kaldığını düşünüyorum. Oysa HDP’nin nasıl bir parti olduğu, kimlerle hangi zeminde ittifak yapacağı çok açık. HDP sol bir partidir. Onun için kadın özgürlüğünü savunur ve kadınların siyasette eşit şekilde temsil edilmesinden yanadır ve bunu kendisi uygular. HDP sol bir partidir. Onun için kadın özgürlükçü bir toplum inşası için mücadele eder ve kimlikleri farklı olanların yanında yer alır. HDP sol bir partidir. Onun için doğanın tahrip ve talan edilmesinin karşısında durur, ekolojik politikalar geliştirir, bunu parti programına koyar. HDP sol bir partidir. Onun için siyasette herkesin temsil edilmesini ister, bu yüzden seçim barajlarına karşıdır. HDP sol bir partidir. Onun için özgürlüklerden yanadır ve herkesin doğuştan gelen haklarına sonuna kadar sahip çıkar. HDP sol bir partidir. Onun için adil bir paylaşımı savunur, emekçilerle berber mücadele yürütür. HDP sol bir partidir. Onun için Türkiye devrimci mücadelesini yürüten öncüllerinin mirasına sahip çıkar. HDP sol bir partidir, Kürt meselesi (yakıcılığı ve önemi nedeniyle) birincil önceliktir. Evet, HDP kitlesel bir sol partidir. Bu ilkeler çerçevesinde seçim ittifakları yapar. Buna ilkesel ittifaklar diyebiliriz. Yıllardır sol partilerle yaptığı ittifaklar gibi. Bir de konjonktürel ittifaklar yapar. Ülkede demokrasi anlayışının yer edinmesi, baskıcı iktidarların güç kaybetmesine yönelik stratejik ittifaklardır bunlar. Örneğin son yerel seçimleri stratejik ittifaka örnek gösterebiliriz.
HDP tarihinde hiç olmadığı kadar güçlü. Bu bilinçle hareket etmeli. O yüzden açık ve şeffaf olmalı. Kimse tek taraflı bir fedakârlığı Kürtlerden yine beklememeli. Kürtlere bir aday dayatılacak zaman değil. Daha önemlisi, muhalefetin adayı kim olursa olsun, programına bakılmalı. Kürtlere bir şey sunmayan programlar red edilip, yoluna güçlü bir şekilde devam edecek halk iradesine sahiptir HDP. İşi ‘Bakan verip-vermemek’ düzeyine indirgeyen siyasi anlayışların iktidara gelse dahi, mevcut iktidardan bir farkları olmayacağını da öngörmek çok zor olmasa gerek.
Doğan Durgun kimdir?
1968 Adıyaman doğumlu. 1992 yılında İzmir 9 Eylül Üniversitesi İktisat Fakültesi’nden mezun oldu. Şiir ve denemeleri çeşitli dergilerde yayınlanan Durgun, uzun yıllar Özgür Gündem gazetesinde köşe yazarlığı yaptı. Ayrıca Sanat ve Hayat Dergisi, Esmer gibi edebiyat-sanat dergilerinin yazar kadrosunda yer aldı. Bu dergilerde edebiyat ve sinema üzerine yazılar yazdı. Kolektif hazırlanan kitaplara yazıları ile katkıda bulundu. İHD’de (İnsan Hakları Derneği) yöneticilik yaptı. Mali Müşavir/Bağımsız Denetçi olarak çalıştı.
