Ekonomi, toplum ve doğanın sacayaklarını oluşturduğu uygarlık çürüyor. Çürümenin yarattığı koku her yerden solunuyor. Bu bulanıklık içinde ayrımlar belirsizleşiyor, gri alanlar çoğalıyor. Finansal sermayenin önündeki engeller “görünür eller” yardımı ile kaldırılırken yaratılan mafyöz ilişkilerin egemenliğine bir isim takılıyor: Neo liberalizm!
Yer altı ekonomisi derken söylemek istediğim topluma, eş zamanlı olarak da doğaya hükmeden yapının işleyiş mantığıdır. Bu yapıyı işleten finans baronları için yerüstü yer altından daha güvenli hale getirildi.
Siyaset – mafya iç içeliğinin de suçu olduğu gibi siyasi elite atmak ve onun üzerinden temizliğe girişmek yeterli olamaz. Bu durum, neo liberal yapının üzerinde yükseldiği piramit tipi örgütlenmeyi görmezden gelmek olur. Unutmamak gerekir ki mafya, para – finansın dolaşımında bir araçtır, amaç değil.
1980’ler kapitalizmin sınırlarına dayandığını gösteren yıllardı. Son bir hamle ile sınırlar zorlanmaya çalışıldı. Fakat 2000’lere gelindiğinde tüm genişleme çabalarının sonuç vermediği anlaşıldı, daha fazlasına ihtiyaç vardı. İşte tam bu anda geçmişten devranılan iki önemli unsur harekete geçirildi: özel – mafya!
Özel ile mülkiyet ilişkilerinin yeniden düzenlenmesi, mafya ile de bu oluş sürecinin ince hatları kimlerin nasıl devreye gireceği, engellerin nasıl yok edileceği planlanıyordu. Özel mafyanın işleyişinde en önemli unsur suç ve kapitalizmin buluşmasıdır. Kapitalizm cezalandırıcı olarak sahnededir.
1970 ile 1989 yılları arasındaki dönemde (neo liberalizme geçiş döneminde) dünya pazarında kokainden elde edilen kazanç 26 kat artmış! İşte bu örnek bile neo liberal politikaların aslında suç örgütünün politikaları olduğunu göstermeye yeter.
Ekonomi yasalarına tabi siyaset mekanizması içinde mafyalaşan şirketler kendilerine özel alanlar, bölgeler yaratmakta. Bu bölgelerde istedikleri tüm faaliyetleri gerçekleştirmekte. Örneğin o yörede yaşayan halk için kıymetli ve önemli gelir kaynaklarını, doğal kaynakları kârları uğruna yok edebilmekte.
Evrensel hukuk evrensel mafyanın çıkarlarına göre yeniden yazılıyor. Unutmamak gerekir ki; politik saldırıların cevabı hukuki yolla olmaz. Ayni şekilde politik bir karşılığı olmalıdır. Çünkü piramit tipi örgütlenmiş bir toplumsal yapıda hukuk; yönetenlerin yönetimi kaybetmemesi kuralına göre işler. Seçim sandığına indirgenmiş demokratik katılım biçimi piramidin en altındakiler için hiç bir şey ifade etmez. En üstte bulunan ekonomik/siyasi erk en alta sürekli basınç uygular. Demokratik hak ve taleplerini görmezden gelir, gündemden indirir.
Suçun ve cezanın işleyiş yönü neo liberal sistemin kârlarının işleyiş yönüne göre düzenlenir. Kârı sürekli kılmak için bazen suç cezanın, cezada suçun yerine geçebilir. Ama sistemde akış yönü suçtan cezaya doğrudur.
Ekonomi – toplum – doğa dizilişi ekonominin (hakim piyasa güçlerinin) toplum ve doğa üzerindeki mafyatik baskısının da ilişki yönünü anlatır bizlere. Bu ilişki yönünü tam tersine (doğa – toplum – ekonomi biçimine) getirmek için vakitlice bir şeyler yapmak gerekiyor. Yoksa geriye kurtarılacak pek bir şey kalmayabilir.
