Siyasi mahkumiyetleri çok önemsemediğini söyleyen HDP’li Sırrı Süreyya Önder, “Bu ülkede de siyaseten mahkûm olmakla siyasi iktidarın paydaşı olmak arasındaki mesafe çok kısadır” dedi.
Eski HDP milletvekili Sırrı Süreyya Önder, Youtube’ta yayınlanan Ayşegül Doğan, Yıldırım Türker ve Hâle Şerif’in birlikte hazırladığı “İtirazım Var” programında gündemle ilgili değerlendirmelerde bulundu.
Önder, şunları söyledi:
‘Ülkeden ilk kaçacak olanlar bunlar’
Bu dönemi yapmak istesem riyakâr muhafazakarlığı mutlaka irdelemekle işe başlarım. Bu dönemde hakim yapının çözümlemesini buradan yapmazsanız yaptığınız bütün karakterizasyon, karakter yaratma süreçleri eksik kalabilir. Dolayısıyla ikili bir şeyi var. Karşınızda savunduğu şeye inanan bir yapı yok. Mesela karşınızda İslami usul ve esaslara göre bu ülkeyi yönetmek isteyen bir yapı yok. Muhtemelen İslami bir yönetim şeklinin fragmanı olsa, ülkeden ilk kaçacak olanlar bunlar. Bir fragman olsa da görsek ilk terk edecek olan bunlardır. Bir bu boyut var İki bu hukukla ufak ufak oynama biçimi önce mahcup bir şekilde, giderek de pervasızlaşan, biz kendi işimize bakarız noktasına kadar getiren o süreçlere yoğunlaşırdım.
‘Gezi’deki tutsak arkadaşlarımızı da saygıyla selamlıyorum’
Şimdi sinema demişken, Çiğdem Mater’i anmadan geçmeyeyim. Çiğdem şu an Gezi meselesinde çekmediği bir filmden cezaevinde tutuluyor ve tıpkı geziden dolayı içeri alınan başta Kavala olmak üzere oradaki bütün arkadaşlarımız gibi. Hukuk hiç bu kadar usulen bile olsa gözetilmeyen bir noktada değildi. Bir analoji kurmak gerekirse İstiklal Mahkemesi yargılamalarında önce idamına sonra delillerin tahkikatına kafasına geri dönülmüş bir noktada. Bu itibarla Çiğdem ve Osman başta olmak üzere bütün Gezi’deki tutsak arkadaşlarımızı da saygıyla selamlıyorum.
‘Bugün siyaseten mahkûm olan yarın bu ülkede bakanlık yapabilir’
Hapishanelerin benim üzerimde bir yaptırım şeyi yok. “Eyvah hapse düşerim.” Bu doğal bir kaygıdır. Hapislik kötü bir şeydir. “Eyvah hapse düşerim, özgürlüğüm kısıtlanır, artık sağlık sorunlarım da var, ne yaparım?” falan filan. Bu sağlıklı düşünebilen her bireyin taşıması gereken kaygılardır ya da onun tersi yiğitlik falan değildir. Ama bende hapishanelerin ya da cezanın bir yaptırım değeri yok.
Dolayısıyla cezaevi şey değil benim için, böyle düşünülecek, kaygılanacak bir şey değil. Bu ülkede siyaseten mahkûm olmakla siyasi iktidarın paydaşı olmak arasındaki mesafe çok kısadır. Yani bugün siyaseten mahkûm olan yarın bu ülkede bakanlık yapabilir. Gerçekten o ara çok kısadır. Onun için siyasi mahkûmiyetleri çok önemsemem. Sadece ülke adına kaygılanıyorum ve bir sürü genç arkadaşımız adına kaygılanıyorum. Sağlığını kaybeden arkadaşlarımız var, bunlar adına kaygılanıyorum. Seçilmiş bir halk temsilcisinin yasama ve temsiliyet görevini yaparken ve bu süreçte sarf ettiği sözler ve yaklaşımlardan dolayı mahkûm edilmesinden ülkem adına derin bir utanç ve üzüntü duyuyorum.
‘Ben işkence konusunda tolerans, unuttum’
Ayşegül Doğan’ın “Seneler sonra milletvekili oluyor ve Meclis’te işkencecinizle karşılaşıyorsunuz” hatırlatması üzerine Önder şunları söyledi:
Raci Tetik, şimdi hayatını kaybetti. Sağlığında diyeceklerimi demiş olmanın şeyiyle konuşayım. 12 kişiydik. Darbeleri Araştırma Komisyonu vardı. Mamak Cezaevi’yle Diyarbakır Cezaevi 12 Eylül’le müsemma iki toplama kampı misali yerdi. Arkadaş, adamı dinlemeye hiçbir komisyon üyesi gelmedi, adama soru sormaya. Komisyon başkanı Nimet Baş, MHP Milletvekili Atilla Kaya ve ben. Komisyon başkanını saymazsan bir MHP’liyle, o zaman BDP’ydi, bir BDP’li gittik adama soru sormak, dinlemek için. Ben işkence konusunda tolerans, unuttum, affettim gibi yaklaşımın çok faydası olduğunu da düşünmüyorum, çok gerçek olduğunu, bunu söyleyenlerin çok sağlıklı düşündüğünü de düşünmüyorum. Ama, buna yaklaşım işkencesiz bir gelecek için kaygısını hiç gütmeden ve bu çerçevede olmalı. Onun ötesinde gerçekten kini insan kalbine yük sayan bir anlayışım var. Kişisel dairede onu affedersin affetmezsin, bu önemli bir şey, ama buna yaklaşım, “kardeşim, bak, üzerinden şu kadar yıl geçti, yeniden kötü muamele yapacak olanlar, yeniden insan onurunu hiçe sayanlar, buna tevessül edenler bunun akıbetini görsünler, ders alsınlar” ve işkence konusunda da, işkenceye itiraz etme bahsinde de bir bilinç oluşsun. Temel yaklaşımım buydu ve son derece de adamla bir tartışma yaşadık. O ana kadar kişisel olarak kendi hikâyemi çıkartma şeyinde değildim. Oysa anamın gözünün önünde beni, benim gözümün önünde anamı döven bir yerin tek sorumlusuydu. O tel tel dökülme, o pejmürdeliğini gördüm. İçimde bir öfke, bir kin olmadan biraz o yüzleşmeyi tarihe şerh etme amaçlı yaklaştım. Birçok dinlediğimiz insan için de böyle yaklaştım. Fakat şey bana çok tesir etti. 12 kişilik komisyondan sadece iki kişinin bunu merak etmesi, buna dair sorusunun olması.
‘Raci Tetik bulunduğu noktadan bir adım geri atmadı’
Bence akli melekeleri çok yerinde değildi. Bulunduğu noktadan bir adım geri adım atmadı, öncelikle onu söylemeliyim. Ama ağır bir tedavi uygulanıyordu ve kendisinin beyanıyla, östrojen hormonu veriliyormuş, dokuyla ilgili bir hastalığı vardı sanırım. Hiçbir şey anlamamış. O anlamamışlığını da göstermenin önemli olduğunu düşünüyorum. Atçalı Kel Mehmet dedik ya, devletin kutsal bir şey olduğunu, devletin kendisi için tanzim edilmiş bir örgütlenme diyelim en teknik ifadesiyle, değil de ama kutsal bir şey olduğunu varsayan, küçük yaştan depremle yetim kalınca Darüşşafaka, oradan askeri okulla şekillenmiş bir şey. Bir parça şey de ettim, üzüldüm de haline yani. İnsanlıktan hiçbir nasibini almamış, nasibini alacak bir ortam da olmamış, böyle bir ömür. Bununla anılmak bir insana, varsa yakınlarına yeterince ceza diye düşünüyorum.
‘Hapishane olmasaydı bugünkü ben olmazdım’
Ya yapanların, zulmedenlerin utancını, zulmedenlerin boynuna astığında, orası çok geliştirici ve insanlara yoğunlaşma zemini veren mekânlardır. Özgürlüğü saf böyle hareket serbestliği olarak almıyorsan, daha geniş kapsamlı alıyorsan ve seni içeride tutma sebepleri senin onurunsa, hapislik adama bir şey yapmaz. Nedir? Şeref madalyamdır. Elbette ki olmasa iyi, ama oldu diye dünyanın sonu değil orası da. Hapishane olmasaydı bugünkü ben olmazdım. Kim bilir neye benzerdim? Yani bundan eminim mesela. Onun için hayıflanılacak bir şey değildir, imrenilecek bir şey hiç değildir.
‘Hakkımdaki dava sayısı sürekli değişiyor’
Hakkımdaki dava sayısı sürekli değişiyor. Şimdi bir Kobani Davası’ndan yargılanıyorum. Diyarbakır’daki üç dört dosyam Kobani Davası’yla birleştirildi. Kobani Davası’yla birleştirilince “toplamda üç dört davam kalmış” diye düşünürken, onun birleştirme kararı alındığı gün Diyarbakır’da iki yeni dava daha açıldı hakkımda. Sonra hadi onların birinden, cumhurbaşkanına hakaretten 10 ay ceza aldım. Bu böyle sürerken birdenbire Yargıtay, o Kobani Davası’yla birleştirilen dosyaların birleştirilme kararını bozdu. Şimdi yeniden Diyarbakır’da, 7 yıldır yargılaması bitmeyen bir süreç, Diyarbakır’da yeniden sıfırdan başlayacak. Onun için, günden güne değişiyor dememdeki şey buBir şekilde birinden ceza aldığında bütün bu dosyalar yeniden ihya ediliyor. O yüzden çetelesini tutamıyorum. Bugün kaç davam var, yarın kaç dava olacak, onu bilmek mümkün değil. Çözüm süreciyle ilgili olan var, ilgili olmayan var. Muhtelif. Ne yapmışsak dava konusu, ne söylemişsek dava konusu. Yaptığımız bir şey yok. Tümü söze dair, söylediğimiz şeylere dair. İşte “terör propagandası” yapmak en hafif deyimiyle. Dosyalar bunlar.
‘Biz Türkiyelileşmekten Türkiye’nin bütün mazlumlarının sesi olmayı kastettik’
HDP’den bu cümleyi kurmasını isteyen ne kadar yapı varsa beraber ve solo şekilde Selahattin Bey’e hücum ettiler. Bunlar bu kadar riyakâr, ahlaksız ve tutarsız insanlar. İkincisi Selahattin Bey çok kıymetli bir çabanın içerisinde. Bütün bu kitlenin çektiklerini ,yaşadıklarını birinci elden yaşayarak, çekerek, bedel ödeyerek ve santim taviz vermeyerek iradesinden, altı senedir zindanda. Bu birçok arkadaşımız için geçerli ve seçmen kitlemizde böyle bir olayı tecrübe etmeyen hanemiz yok bizim. Selahattin Bey’in yapmak istediği bu acılaşmanın önüne geçmek aslında. Yani herkes zannediyor ki bu histerik milliyetçi hezeyanlara karşı bir yaklaşım geliştiriyor Selahattin Bey. Ben hiç öyle okumuyorum.
Ben en çok da bu canı yanan kendi kitlemize bir yeniden bir durun, daha serinkanlı düşünmeliyiz daha geleceği öncelemeliyiz, çok bedel ödedik çok canımız yandı ama bu görev ve sorumluluk da bizim boyunlarımızda. Selahattin Bey’in en çok böyle düşün, yaklaştığını görüyorum düşünüyorum, yoksa Türkiyelileşmeyi Türkleşme olarak telaffuz ediyorlar, böyle telaffuz etmeseler sadece HDP ve öncülü siyasi partilerin meclis performansına baksalar Türkiye’nin ne kadar yakıcı sorunu varsa orada en temel en demokratik tutumu bu partilerin aldığını görecekler. Biz Türkiyelileşmekten, Türkiye’nin bütün mazlumlarının sesi olmayı kast ettik, halen de o noktadayız. Fakat ahali Türkiyelileşmeyi Türkleşme olarak tercüme etmek istiyor. Sürekli de buna zorluyor, bunu yaparken de terbiyesizleşiyorlar.
‘HDP’li olduğumu tekraren deklare etmeyi ahlaki borç olarak görüyorum’
Daha milletvekiliyken, bunun son dönem olduğunu, her yer ve her şey güllük gülistanlık gibiyken söylüyordum. Çünkü yapmayı düşündüğüm, yazmayı düşündüğüm, çekmeyi düşündüğüm bir sürü şey vardı. Ve siyaseti gerçekten ve gerçekten benden iyi yapabilecek de binlerce HDP’li genç, atak, istekli arkadaşlarımız vardı. Fakat gelinen noktada HDP’nin yanında durmayı, HDP’li olduğumu tekraren deklare etmeyi bir ahlaki borç olarak görüyorum. Yani, bu toplumda yola çıktığımız, bize omuz veren, barış için bizle beraber ya da bizden daha fazla bedel ödeyen, hayatını kaybeden, özgürlüğünü kaybeden insanlara karşı bir ahlaki borç olarak gördüğüm için bu danışma kurulundayım. Bana bir şey danışılacağından ya da fikrimin çok kıymetli olduğunu zannetmemden değil, sadece “buradayım, yine yanınızdayım, birlikteyiz, bir dayanışma içerisindeyiz, size ne geliyorsa bana da o gelsin” tavrıdır. Kişisel olarak bunu kabul etmemin temel gerekçesi böyle bir borç duygusudur. Bir de millet siyaseti hep ille de vekillik gibi algılıyor. Aslında bu anlayışı da bir yerinden kırmak gerekiyor. Vekil olmadan da yapılabilecek birçok şey var.
‘Günlük siyaset benim acıkmadan kapanmış bir bölüm’
Omuz vermeye, elinden geldiğince, gücüm yettiğince devam edeceğim. Ama günlük siyaset hem sağlık sorunları bakımından, hem yapmayı düşündüğüm diğer şeyler bakımından, benim açımdan kapanmış bir şey bölüm.
Programın devamını link https://www.youtube.com/watch?v=ESgd_cDg8XY üzerinden izleyebilirsiniz.
HABER MERKEZİ