Çocukluk papuçları – Elend Aydın
Çocukluk dolu trenler
geçiyor üzerimizden
bellek sersemliyor gürültüleriyle
bugünde bir kaza gerçekleşiyor
kırık parmaklı kalıyor büyüklük
kapı önünde tarumar şimdiki zaman
birbirine karışır dudaklar
tarrakalarıyla üzerimizden geçiyor çocukluk trenleri
geriye bir şey bırakmadan
artık büyük değiliz
trenler de almaz bizi
evsiz-yurtsuz kaldık işte burada
Çocukluk papuçları yola çıkıyor
lakin almıyor bizi yanına
yalınayak kaldık
ne büyüğüz artık ne de küçük
11 Temmuz tarihli tazecik şiirimi, içime hiç sinmese de Türkçeye, en yabancı dilime çevirdim, dilerim çocukluk trenlerinizin gürültülerini duyarsınız okurken.
Trenler… trenler… Bir zamanlar uzak ve ücra bir şehirdeydim ve sevdiklerim hep trenle gelirdi. Geceyarısı uzun uzun çığlık atan bir trenle. O soğuk diyarın uzun kara kış gece yarılarında trenin haykırışı hep, kalbimi bir serçeye dönüştürürdü, çırpınan bir serçeye…
Ondan öncesindeyse evimizin karşısından bir tren geçerdi hep; arkasında, pencerelerinde çocuk bakışlarımı, “acaba tren şimdi hangi masalları taşıyor?” diyen sorularımı bırakarak… Yani trenler hep bir şekilde benimleydiler. Bundandır ki şimdi Çocukluk Trenleri’ni taşıyan şiirler konuyor kalbime, beni benden alarak, şimdiki zamanla yazımsı geçmiş arasında parçalayarak… Trenle vagon gelen, uçup giden unuttuğumuz düşlerimiz, çocukluğumuzun masalsı kuş tüyleridir belki de. Peki, uzaklaşan her trenle bizden kopup giden nedir; zamanın boyutları arasında çekiştirile çekiştirile ezmekan kalan, hem her yerde hem hiçbir yer de olan bizden?
Hazır kendimi çeviri için yakalamışım, iki şiirimi daha paylaşayım:
Durma pencerede kar gibi
kalbimi yakma
bir şey söyle
uykuya değil yağmura karışarak
kaybolsun gözler
uyurken nereye gider gözlerimiz sahi?
rüyalara mı, yastığa mı, meçhule mi?
Hepimiz vurulmuş, kuş dolu sepetleriz
sonbahar ağacının dibine terk edilmiş
ördek terlikleriyle
yürür çocukluk
her şey vak-vak’tır şimdi
her şey su…
Raylara uzanmalıyım çocukluğumun trenleri geliyor. Kaybolmalıyım gürültülerinde, katar-katar masallarında…