PEN Şiir Ödülü Erdal Alova’ya

HABER MERKEZİ – PEN Türkiye Yazarlar Derneği’nin her yıl verdiği şiir ödülüne bu yıl şair Erdal Alavo layık görüldü.

PEN Türkiye Yazarlar Derneği, 2021 Şiir Ödülü’nü şair Erdal Alova’ya değer gördü.

Alova’ya ödül gerekçesinde “İnsanlığın çok boyutlu macerasını kadim zamanlardan geleceğe kuşatan şiiri için PEN Şiir Ödülü’nü sevgiyle, saygıyla ve şükranla Erdal Alova’ya sunuyoruz” denildi.

Alova’nın kaleme aldığı 21 Mart Dünya Şiir Günü Bildirisi ise şöyle:

“İnsan ozanca/şairane barınır bu dünyada,” der büyük Alman şair Hölderlin. Bir tek satır yazmayan, şiir sanatından haberi olmayan insan teki “ozanca yaşar.” Teknolojinin, sömürünün, gözü doymazlığın bütün saldırılarına karşı doğadan, her zaman “ağır basan” yaşam güdüsünden, insanoğlunun barışçıl yöneliminden kopmama çabasıdır bu. Ve bu direngenlik binbir giziyle, duygusal, duyusal dolaşımıyla, bir yeraltı ırmağı gibi sessizce, kendini ele vermeden akıp gider insan soyunun olağanüstü serüveninde.

Şair dediğimiz insan teki bütün bu olağanüstü deneyimi dile getiren sanatçıdır. Tıpkı hem suda hem karada yaşayan bir kurbağa gibi, hem toplumda hem toplum dışında yaşayan amfibik bir varlıktır. Sürekli olarak insanoğlunun arkaik döneminin tarihsel büyütecinden, o Altın Çağ’dan yaşadığı dönemi izleyen şair “en uyanık gayretle gördüğü düş”lerinde insanın kendinin efendisi olduğu, yabancılaşmanın ortadan kalktığı, insan varlığının kendini doğanın etkin/edilgen bir parçası olarak gördüğü o Kadim Çağ’ı hatırlatır okura. Bunu yaparken olanca malzemesini Evrensel Dölyatağı’ndan sağlar.

İşte, Şiir Sanatı ve onun etkin öznesi olan şair, Sappho’dan, Homeros’tan, Yunus’tan bu yana, durup dinlenmeden bu kutsal çalışmasını sürdürürken, insanı yeniden insanla buluşmaya çağırır.

Bu yüzden, “şiir öldü”, “şiir geriledi” gibi anlamsız çıkışlar ancak duyarsızlıkla, bilgisizlikle açıklanabilecek yargılardır.

Şairler susmadıkça şiir ne ölür ne de geriler. Ancak, zaman zaman gölgelenir, araya giren parazitler yüzünden; sesi zor duyulur ya da tam anlaşılmaz. Günümüzde bu parazitlerin en güçlüsü görsel saldırganlıktır. TV’siyle, bill-board’larıyla, reklam endüstrisiyle, toplumu yanılsamaya sürükleyen programlarıyla, söz konusu saldırı kapitalizmin yürüttüğü bir abrakadabra harekâtı, iflah olmaz bir tamahkârlık gösterisidir. Ve bu korkunç yanılsamanın gölgesi altında kalan, Şiir’in o kadim sesi, o şairane/ozanca yaşama biçimi tehdit edilmekte, giderek, tümüyle ortadan kalkma tehlikesiyle karşı karşıya kalmaktadır.

Ama ne zarar! Dünya şairleri susmadıkça, gerçekçilikten kopmadıkça, bu haksız yanılsama, bu amansız saldırı ortadan kalkacak, Şiir’in gümrah sesi insanoğlunun her türlü yabancılaşmadan kurtulduğu, kendine yeniden kavuştuğu o yeni Altın Çağ’a dek sürecek, ondan sonra da yeni arayışlarla varoluşunu sürdürecektir.

Erdal Alova hakkında

1952’de Ankara’da doğdu.

Şiirlerini 1973’ten sonra, Yeni Dergi’de yayımlamaya başladı.

İlk şiir kitabı En Son Çıkan Şarkılar 1980’de yayımlandı.

Bu kitabı, Giz Dökümü (1989) ve Bitik Kent (1995; 1996 Cemal Süreya Ödülü) izledi.

Nâzım Hikmet Şiir Ödülü’ne layık görülen Dizeler‘den (2001) sonra, Tensemeler (2008) ve Toplu Şiirler (2008; Behçet Necatigil Ödülü) adlı yapıtlarıyla ününü yaygınlaştırdı.

Ayrıca Sappho, Hipponaks, Lorca, Kavafis, Catullus gibi şairlerden yaptığı çevirilerle de tanındı.

Seferis’in Bir Şairin Günlüğü yapıtının çevirisiyle 2004 Dünya Kitap Çeviri Ödülü’nü aldı.